Κέρκυρα, 8 - 02 – 2021
Αρ. Πρωτ.: 12/21
ΠΡΟΣ: Μέλη του Συλλόγου
Υλοποιούμε όλες και όλοι την ομόφωνη απόφαση του ΔΣ της ΔΟΕ για απεργία-αποχή από τις αξιολογικές διαδικασίες
Σχεδόν 40 χρόνια μετά την κατάργηση του επιθεωρητισμού και 24 χρόνια μετά την ψήφιση του πρώτου μιας σειράς νόμων για την αξιολόγηση που ακυρώθηκαν στην πράξη από το εκπαιδευτικό κίνημα, το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην έκδοση Υπουργικής Απόφασης (Υ.Α.) με ΦΕΚ 140/20-1-2021 και τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο». Η ψήφιση του νόμου 4692/2020 και την έκδοση της σχετικής Υ.Α. ανοίγει μια μεγάλη περίοδος σκληρής αναμέτρησης. Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας νομοθετείται ως συνέχεια του νόμου Γαβρόγλου και ειδικότερα με το άρθρο 33 του νόμου αντικαθίσταται το άρθρο 47 του ν. 4547/2018.
Το εκπαιδευτικό τοπίο που θα επιχειρήσει να διαμορφώσει η κυβέρνηση με την εφαρμογή του νόμου σπαράσσεται από οξύτατες αντιθέσεις ακριβώς γιατί θίγονται τα μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων μαθητών, φοιτητών, εκπαιδευτικών και ευνοούνται τα ταξικά συμφέροντα των σχολαρχών, των ιδιοκτητών ιδιωτικών εκπαιδευτικών ομίλων, φροντιστηρίων, καθώς και μιας εκπαιδευτικής, κοινωνικής και μαθητικής ελίτ. Είναι η ίδια ακριβώς περίοδος που προωθείται η Τράπεζα Θεμάτων και οι νέοι εξεταστικοί φραγμοί στο Λύκειο, η δραματική μείωση των εισακτέων στα ΑΕΙ, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και το σχέδιο διαγραφής δεκάδων χιλιάδων φοιτητών μέσω του περίφημου ν+2. Είναι η ίδια ακριβώς περίοδος, που η κυβέρνηση, με τη συνολική πολιτική της στο θέμα της πανδημίας, οδήγησε στη μεγαλύτερη αναστολή λειτουργίας σχολείων που γνώρισε μεταπολεμικά η χώρα. Βασικός στόχος που υπηρετούν όλα τα αντιεκπαιδευτικά μέτρα της κυβέρνησης είναι η δραστική απομαζικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, η έξωση ενός μεγάλου μέρους του μαθητικού και φοιτητικού πληθυσμού από τα σχολεία και τις σχολές. Αυτόν τον στόχο υπηρετούν όλα τα νομοσχέδια που θα βγάλει από το συρτάρι της η κυβέρνηση τις αμέσως επόμενες εβδομάδες: Αυτονομία σχολικών μονάδων, αξιολόγηση εκπαιδευτικών και νέο σύστημα επιλογής στελεχών εκπαίδευσης, νόμος – πλαίσιο για τα ΑΕΙ, ειδική αγωγή και εκπαίδευση, νέα κριτήρια επιλογής στελεχών.
Η αξιολόγηση-αυτοαξιολόγηση είναι ένας κρίσιμος κρίκος σε αυτή την αντιπαράθεση, καθώς απαιτείται η συμμόρφωση-πειθάρχηση των εκπαιδευτικών για να υπηρετήσουν τους παραπάνω στόχους, για να εξασφαλιστεί η προώθηση του φθηνού, πειθαρχημένου σχολείου των ταξικών φραγμών και του εξεταστικού μινώταυρου, του αποκλεισμού μεγάλου μέρους του μαθητικού πληθυσμού από το δημόσιο αγαθό της μόρφωσης.
Οι διαδικασίες της εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης, όπως
προβλέπονται
από την Υ.Α. ρίχνουν και το τελευταίο «φύλλο συκής»
· Ο προγραμματισμός των σχολικών μονάδων, οι εκθέσεις εσωτερικής αξιολόγησης των σχολείων, οι εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου καθώς και οι αξιολογικές εκθέσεις των ΠΕ.Κ.Ε.Σ θα δημοσιοποιούνται σε ειδική πλατφόρμα του Ι.Ε.Π.!
· Ο Σύλλογος Διδασκόντων θα βαθμολογεί με τετράβαθμη κλίμακα τον κάθε θεματικό άξονα ενώ ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου σε δεκάβαθμη κλίμακα το κάθε σχολείο!
Καθοδηγητικό νήμα των κυβερνητικών σχεδιασμών αποτελούν οι εκθέσεις της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ αλλά και οι διαπιστώσεις της έκθεσης Πισσαρίδη για την εκπαίδευση, που επισημαίνουν ως κομβικό πρόβλημα την «Έλλειψη αξιολόγησης των εκπαιδευτικών δομών και του εκπαιδευτικού προσωπικού». Η έκθεση Πισσαρίδη προτείνει συγκεκριμένα για την αντιμετώπιση της παραπάνω «αγκύλωσης» τα εξής: «Συνεχής αξιολόγηση με βάση κριτήρια όπως οι επιδόσεις των μαθητών, το ποσοστό εισαγωγής των μαθητών στα Πανεπιστήμια, οι ειδικές προκλήσεις κάθε σχολείου. Σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολείων με την επίτευξη εκπαιδευτικών στόχων. Δημοσιοποίηση των αποτελεσμάτων των αξιολογήσεων και σύγκριση μεταξύ των σχολείων με αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών «διαχείρισης μεγάλων δεδομένων» (big data)».
Επομένως, δεν πρόκειται για μια εσωτερική διαδικασία ανατροφοδότησης του διδακτικού έργου, όπως θέλουν να την παρουσιάσουν, αλλά για μια αξιολογική διαδικασία που ποσοτικοποιεί, καταμετρά, κατανέμει και κατηγοριοποιεί τις σχολικές μονάδες με βάση το πανοπτικό σύστημα του Ι.Ε.Π. Δηλαδή, η εκπαιδευτική λειτουργία τεμαχίζεται, ποσοτικοποιείται, καταγράφεται. Και με βάση αυτήν την καταγραφή οι σχολικές μονάδες βαθμολογούνται σε δεκαβάθμια κλίμακα και κατηγοριοποιούνται ανάλογα στην ψηφιακή πλατφόρμα του ΙΕΠ. Και σε αυτήν την διαδικασία μας καλούν να γίνουμε συνεργοί!
Η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας είναι το πρώτο βήμα
Θα ακολουθήσει ο νόμος για την ατομική αξιολόγηση. Με δεδομένο ότι έχουμε μπροστά μας το πιο σκληρό θεσμικό πλαίσιο αξιολόγησης σχολικής μονάδας που θεσπίστηκε ποτέ, με άμεση σύνδεση της εσωτερικής και της εξωτερικής αξιολόγησης όπως επιτάσσει η αγγλοσαξονική αντιεκπαιδευτική παράδοση που ακολουθούν οι κυβερνώντες, κατανοούμε όλοι/ες τι θα περιλαμβάνει ο νόμος της ατομικής αξιολόγησης και τι μας περιμένει εάν αυτά τα αντιεκπαιδευτικά σχέδια γίνουν πραγματικότητα.
Η αξιολόγηση δεν θα κάνει το σχολείο καλύτερο
Αντίθετα, θα αποτελέσει μοχλό για το σχολείο των λίγων και εκλεκτών, για τον άγονο ανταγωνισμό ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και σε σχολεία και το διχασμό του εκπαιδευτικού σώματος, για την κατηγοριοποίηση σχολείων, για την κατάργηση της ακώλυτης βαθμολογικής και μισθολογικής προαγωγής, για διαθεσιμότητες και απολύσεις, ακόμα και για την υπαγωγή των σχολείων στους Δήμους.
Γνωρίζουμε άλλωστε από «πρώτο χέρι», γονείς και εκπαιδευτικοί, τα «έργα και τις ημέρες» της κυβέρνησης. Αν η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας είχαν πρόθεση να στηρίξουν τη λειτουργία των σχολείων και να βοηθήσουν στην «αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου» θα είχαν ικανοποιήσει τις δίκαιες διεκδικήσεις των εκπαιδευτικών σωματείων, των γονιών και των μαθητών και θα είχαν πάρει μέτρα για τη λειτουργία των σχολείων με ασφάλεια και υγιεινή.
Οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικοί που ζούμε και αναπνέουμε καθημερινά μέσα στα σχολεία, που βιώνουμε και οι ίδιοι μαζί με τους μαθητές μας τα άγχη και τις αγωνίες των γονιών για το μέλλον και την πρόοδο των παιδιών τους είμαστε οι πρώτοι που παλεύουμε για ένα το καθολικό δικαίωμα στη μόρφωση όλων των παιδιών.
Οι εκπαιδευτικοί καθημερινά εξετάζουμε κριτικά και αυτοκριτικά τη δουλειά μας, τον τρόπο που κάνουμε το μάθημα και προσπαθούμε με πενιχρά μέσα και χωρίς καμία στήριξη να δώσουμε ό,τι καλύτερο στους μαθητές μας. Στα σχολεία μας οι Σύλλογοι Διδασκόντων και οι εκπαιδευτικοί οφείλουμε να σχεδιάζουμε, κρίνουμε, αναστοχαζόμαστε, αναπροσαρμόζουμε τον τρόπο που κάνουμε το μάθημα, τόσο σε ατομικό, όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Γι’ αυτό διεκδικούμε ουσιαστικό ρόλο στο σύλλογο διδασκόντων και την εκπαιδευτική κοινότητα για τη συλλογική οργάνωση της εκπαιδευτικής πράξης, για την αντιμετώπιση των μαθησιακών προβλημάτων με εσωτερική χρήση των συμπερασμάτων και αυτό είναι το νόημα της παιδαγωγικής ελευθερίας, και της δημοκρατίας που αντιστρατεύεται το σχολείο της αγοράς, της αξιολόγησης, του ανταγωνισμού και των ταξικών φραγμών.
Ένας δρόμος υπάρχει: Αγώνας μέχρι τη νίκη!
Ο αγώνας για την αποτροπή του Π.Δ. 152, του ν. 4024/2001 και του ν.2525/97 αποτελούν σημαντική παρακαταθήκη. Δείχνουν ότι έχουμε τη δύναμη να επιβάλλουμε τη θέλησή μας ακόμα και απέναντι σε ψηφισμένους νόμους. Ας θυμηθούμε τους εκβιασμούς και τις απειλές που είχαμε δεχθεί στην τελευταία αναμέτρηση ενάντια στην αξιολόγηση το 2014: ότι η απεργία-αποχή είναι παράνομη μορφή, ότι όσοι την υλοποιούμε θα έχουμε συνέπειες, ότι οι διευθυντές που θα δηλώσουν απεργία-αποχή δεν θα ξαναγίνουν διευθυντές, ότι κινδυνεύει το εργασιακό μέλλον των αναπληρωτών που θα κάνουν απεργία-αποχή. Ξέρουμε πολύ καλά, από την ίδια μας την πείρα, ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν επαληθεύτηκε, όπως ακριβώς είχαμε υποστηρίξει ως Σύλλογος τότε κι όπως επαναλαμβάνουμε και τώρα. Επίσης, καμιά μισθολογική επίπτωση δεν υπήρξε, καθώς η απεργία-αποχή, αφορά μόνο στην αποχή από συγκεκριμένο καθήκον. Ξέρουμε πως πολλές φορές οι αγώνες απαιτούν θυσίες και έχουν κόστος, έχουμε όμως αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στη συλλογική μας δύναμη. Όπως αφήσαμε στα χαρτιά τις ρυθμίσεις για τις κάμερες στην τάξη, όπως ακυρώσαμε τις πραξικοπηματικές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης με τις εκλογές – παρωδία για τα Υπηρεσιακά Συμβούλια, με το εμφατικό 95% αποχής, όπως σπάσαμε την απαγόρευση του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου στις 28/2 με τη μαζική μας συμμετοχή, έτσι και τώρα μπορούμε να ακυρώσουμε στην πράξη τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς για την αξιολόγηση. Όπως ακριβώς έχουμε ακυρώσει στην πράξη ψηφισμένους νόμους για την αξιολόγηση 24 χρόνια τώρα.
Τις επόμενες ημέρες η ΔΟΕ θα στείλει αναλυτικές οδηγίες εξειδικεύοντας τις νομικές ενέργειες σε συνεργασία με τη νομική της σύμβουλο που θα περιλαμβάνουν αναλυτικά βήματα ή/και πρακτικά συλλόγου διδασκόντων κλπ. Ως τότε καλούμε τους Συλλόγους Διδασκόντων να μην προχωρήσουν σε καμία διαδικασία που σχετίζεται με την εφαρμογή της Υ.Α. Ενδεικτικά:
1. Καλούμε τον/την διευθυντή/ντρια, με την έναρξη της ειδικής συνεδρίασης του Συλλόγου Διδασκόντων για την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας, να δηλώσει ότι συμμετέχει στην απεργία-αποχή και, επομένως, δεν συμμετέχει σε καμία αξιολογική διαδικασία.
2. Καλούμε τους/τις συναδέλφους να δηλώσουν, με την έναρξη της διαδικασίας, ότι συμμετέχουν στην απεργία-αποχή και επομένως, δεν συμμετέχουν στη συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων για το συγκεκριμένο θέμα, αλλά ούτε και σε καμία αξιολογική διαδικασία (συγκρότηση ομάδων δράσης, συνεδρίαση για τη σύνταξη έκθεσης «Εσωτερικής και Εξωτερικής Αξιολόγησης», κλπ.)
3. Υπενθυμίζουμε ότι, με βάση το θεσμικό πλαίσιο για τη λειτουργία του Συλλόγου Διδασκόντων για να υπάρχει απαρτία στο όργανο, πρέπει οι παρόντες να είναι περισσότεροι από τους απόντες. Οι συνάδελφοι που συμμετέχουν στην απεργία-αποχή θεωρούνται απόντες. Συγκεκριμένα, όπως ορίζεται από την Υ.Α. Αριθ. Φ.353.1/324/105657/Δ1/2002, ΦΕΚ 1340/16-10-2002 Άρθρο 37, π.13, «Ο σύλλογος των διδασκόντων βρίσκεται σε νόμιμη απαρτία και οι αποφάσεις του είναι έγκυρες, όταν τα παρόντα μέλη είναι περισσότερα από τα απόντα». Για παράδειγμα, σε έναν Σύλλογο Διδασκόντων με 10 μέλη, απαιτείται η συμμετοχή 6 μελών για να υπάρχει απαρτία.
4. Επομένως, με την έναρξη της συνεδρίασης, τίθεται θέμα απαρτίας του Συλλόγου Διδασκόντων.
Α. Εάν δεν υπάρχει απαρτία, η συνεδρίαση λύεται, δεν συντάσσεται και δεν υπογράφεται κανένα πρακτικό στο Βιβλίο πρακτικών του Συλλόγου Διδασκόντων (αυτονόητα στο Βιβλίο Πρακτικών καταγράφονται οι αποφάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων όταν υπάρχει απαρτία) και ο/η διευθυντής/ντρια καταγράφουν στο Βιβλίο Πράξεων του/της διευθυντή/ντριας ότι «Στο …….Δημοτικό Σχολείο/Νηπιαγωγείο, στις ……..(ημερομηνία) με βάση την Υ.Α. 6603/ΓΔ4/20-1-2021 με τίτλο: «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων ως προς το εκπαιδευτικό τους έργο», προγραμματίστηκε συνεδρίαση του Συλλόγου Διδασκόντων. Διαπιστώθηκε ωστόσο, ότι δεν υπήρχε απαρτία καθώς, λόγω συμμετοχής συναδέλφων στην απεργία-αποχή που έχει κηρύξει η ΔΟΕ (Αρ. Πρωτ. 1313/1/2/2021), οι παρόντες δεν ήταν περισσότεροι από τους απόντες όπως προβλέπεται από την Υ.Α. Αριθ. Φ.353.1/324/105657/Δ1/2002, ΦΕΚ 1340/16-10-2002 Άρθρο 37, π.13. Επομένως, λόγω έλλειψης απαρτίας, η συγκεκριμένη ειδική συνεδρίαση για την ενημέρωση του Συλλόγου Διδασκόντων σχετικά με το νέο σύστημα εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης σχολικών μονάδων, όπως περιγράφεται στα άρθρα της ως άνω Υ.Α. δεν πραγματοποιήθηκε και συνακόλουθα δεν συγκροτήθηκαν ομάδες εκπαιδευτικών για τη διερεύνηση του έργου του σχολείου σε σχέση με τους 14 θεματικούς άξονες του άρθρου 3».
Β. Εάν υπάρχει απαρτία, το πρακτικό ΔΕΝ ΥΠΟΓΡΑΦΕΤΑΙ από τους συμμετέχοντες στην απεργία-αποχή. Επιπλέον, κάθε συνάδελφος/ισσα, ακόμα και αυτοί που συμμετείχαν στην ως άνω διαδικασία, μπορεί στη συνέχεια να συμμετάσχει ατομικά στην απεργία-αποχή και να μην συμμετάσχει σε καμία από τις επόμενες αξιολογικές διαδικασίες (συγκρότηση ομάδων κλπ.).
Τέλος παραθέτουμε και εδώ την κατάληξη της τελευταίας ανακοίνωσης της ΔΟΕ: «Σημειώνουμε ότι η αποχή των εκπαιδευτικών από συγκεκριμένα καθήκοντα προβλέπεται από τις διατάξεις του ν.1264/1982, όπως αυτές έχουν ερμηνευτεί από τα αρμόδια Δικαστήρια (όλως ενδεικτικώς Δ.Εφ. 486/1995 κ.α.) και συνιστά απολύτως νόμιμη, συνταγματικά κατοχυρωμένη μορφή συνδικαλιστικής δράσης, αναγνωριζόμενη ως μορφή απεργίας. Άλλωστε η απεργία – αποχή χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από την ΑΔΕΔΥ σε όλο το Δημόσιο με μεγάλη επιτυχία και καθολική συμμετοχή των εργαζομένων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου