Μια οφειλόμενη απάντηση…

Φίλες και φίλοι συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

είναι σαφές, ότι ο ρόλος τόσο της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας όσο και του τοπικού συλλόγου εκπαιδευτικών, είναι  μεταξύ άλλων, η βελτίωση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, η ηθική και υλική εξύψωση των λειτουργών της καθώς και η προάσπιση και προαγωγή των επαγγελματικών και υλικών συμφερόντων του κλάδου. Στο πλαίσιο αυτό ουδέποτε η Ομοσπονδία όσο και ο τοπικός σύλλογος,  στράφηκαν ενάντια  μελών τους, για την όποια αντίθεση ή  διαφοροποίησή τους, σεβόμενοι πάντα τις δημοκρατικές αρχές και αναζητώντας πάντα τα κοινά σημεία μέσω των οποίων θα επιτευχθούν οι παραπάνω σκοποί. 

Είναι όμως εντελώς διαφορετική  η όποια  διαφοροποίηση από την ηθική και νομική εκτροπή που αποτελεί η καταστρατήγηση και παραποίηση μιας απόφασης συλλόγου διδασκόντων με τρόπο αντιδημοκρατικό και παράνομο ενάντια στα συμφέροντα της συλλογικότητας.

Θα ανέμενε λοιπόν κανείς ότι ένα μέλος μας,  το οποίο έχει διατελέσει  στο παρελθόν και μέλος του Δ.Σ., δεν θα διέπραττε το ατόπημα να απομονώσει από ένα ολόκληρο κείμενο μία φράση και με βάση αυτή να επιτεθεί αδικαιολόγητα στο συλλογικό όργανο.

 Διαβάζοντας «την διαμαρτυρία» του συναδέλφου Βαγγέλη μια μεγάλη απορία μας δημιουργείται’ από που τεκμαίρει το γεγονός ότι ο σύλλογος ψάχνει για εχθρούς; Επίσης  γιατί λειτουργεί ως εκπρόσωπος της διοίκησης τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ο κλάδος δίνει μια σημαντική μάχη;  Γιατί δεν ήρθε σε επαφή με το συλλογικό όργανο, γιατί δεν εμφανίστηκε στη γενική συνέλευση,  αλλά συνέταξε το εγχειρίδιο του καλού Διευθυντή;

Φίλες και φίλοι συνάδελφοι, αγαπητέ Βαγγέλη,

ο σύλλογος θα συνεχίσει τον αγώνα του στη γραμμή της προάσπισης των συμφερόντων του κλάδου, όσο και αν αυτό στεναχωρεί κάποιους…

Δε θα μείνουμε αμέτοχοι στην προσπάθεια του Υ.ΠΑΙ.Θ.Α., να αλλάξει τελείως το περιεχόμενο και τη δομή του σχολείου, μετατρέποντας ουσιαστικά τους διευθυντές-ντριες και τους προϊσταμένους-ες από συναδέλφους/ισσες σε αξιολογητές – επιθεωρητές και manager. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να φωλιάσει μέσα στα σχολεία μας ο φόβος, η διάρρηξη των συναδελφικών, παιδαγωγικών και ανθρώπινων σχέσεων. Δε μπορούμε να αφήσουμε να μετατραπούμε από «συνάδελφοι» σε «ανταγωνιστές» για το ποιος θα πάρει καλύτερη «αξιολόγηση», τορπιλίζοντας έτσι τη συναδελφικότητα, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα μέσα στα σχολεία. Άλλωστε, αν απωλέσουμε αυτά τα χαρακτηριστικά μας, πως θα διδάξουμε τέτοιες έννοιες στα παιδιά;

Τέλος να θυμίσουμε στον Διευθυντή κύριο Βαγγέλη πως αν όλοι έβλεπαν κάτω από το δικό του πρίσμα τις αμελλητί υποχρεώσεις, τίποτα δεν θα άλλαζε ποτέ και πουθενά… και κάτι άλλο συνάδελφε, σε σχέση με την αναφορά σου για το συνδικαλιστικό σου παρελθόν… τα στερνά τιμούν τα πρώτα!