Προστασία των εκπαιδευτικών από άδικες και συκοφαντικές επιθέσεις

Θέμα: « Άμεση η ανάγκη λήψης πρωτοβουλιών και μέτρων για την προστασία των εκπαιδευτικών από τις συνεχείς – άδικες επιθέσεις και συκοφαντίες σε βάρος τους από γονείς – η αξιοπρέπεια και το κύρος των εκπαιδευτικών πρέπει να προστατευθούν για το καλό του Δημόσιου Σχολείου».

Το Δ. Σ. του Συλλόγου Εκπ/κών Π. Ε. Κέρκυρας ως αποδέκτης της έντονης ανησυχίας και αγανάκτησης των συναδέλφων εκπαιδευτικών – μελών του σωματείου μας διατυπώνει την άσχημη κατάσταση που έχει δημιουργηθεί σε διάφορες σχολικές μονάδες του νησιού αλλά και ολόκληρης της χώρας αναφορικά με τις καθημερινές και συνεχείς αναίτιες και άδικες επιθέσεις γονέων σε βάρος των εκπαιδευτικών των σχολείων των παιδιών τους. 

Καθημερινά με ιδιαίτερη ένταση τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες επιθέσεων των γονέων σε βάρος των εκπαιδευτικών των σχολείων των παιδιών τους. Με την παραμικρή αφορμή και τις περισσότερες φορές αναίτια και άδικα οι γονείς καταφέρονται σε βάρος των εκπαιδευτικών (δασκάλων των παιδιών τους) προσερχόμενοι στα σχολεία παραπονούμενοι με έντονο και ιδιαίτερα αγενή τρόπο καταλήγοντας τις περισσότερες φορές είτε σε καταγγελίες σε βάρος των εκπαιδευτικών δια μέσω της υπηρεσίας ή ακόμα χειρότερα και σε μηνύσεις σε βάρος τους. 

Δυστυχώς το κλίμα αυτό περνά από τους γονείς και στα παιδιά τους με αποτέλεσμα να παρατηρούνται έντονα φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς από τους μικρούς μαθητές μας μέσα στα σχολεία που τις περισσότερες φορές καταλήγουν να έχουν ως αποτέλεσμα την εκδήλωση άσχημων συμπεριφορών και έντονης απαξίωσης από τους μαθητές για τους δασκάλους τους δημόσια με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη διασάλευση του ήρεμου παιδαγωγικού κλίματος που έχει ανάγκη το σχολείο για να λειτουργήσει.

Αναγνωρίζοντας τα έντονα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η μέση ελληνική οικογένεια σήμερα εξαιτίας της εφαρμογής  των βαθιά αντιλαϊκών – μνημονιακών  πολιτικών των τελευταίων δέκα χρόνων με τις οποίες καταργήθηκαν εργασιακά – κοινωνικά δικαιώματα που χρειάστηκαν δεκαετίες για να κατακτηθούν και απαξιώθηκε πλήρως, μέσω της υποχρηματοδότησης, το Δημόσιο Σχολείο καταθέτουμε τα ακόλουθα:

1.      Οι εκπαιδευτικοί των Δημόσιων Δημοτικών Σχολείων και Νηπιαγωγείων της χώρας είναι αυτοί που με αυταπάρνηση και κάτω από τις χειρότερες οικονομικές και εργασιακές συνθήκες κράτησαν και κρατούν όρθιο το Δημόσιο Σχολείο παρέχοντας ποιοτική δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά (μαθητές/μαθήτριες) που κατοικούν στη χώρα μας χωρίς διακρίσεις και με ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα.

2.      Για τα «κακώς κείμενα» στο χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης (υποχρηματοδότηση των σχολείων, έλλειψη μόνιμων διορισμών – κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό, έλλειψη σχολικών κτηρίων και υποδομών, πλήρη έλλειψη κοινωνικών και συμβουλευτικών υπηρεσιών για γονείς και μαθητές) δεν ευθύνονται διόλου οι εκπαιδευτικοί ούτε μπορούν να υποκαταστήσουν ή να καλύψουν τις ελλείψεις αυτές.

3.      Η αναγκαιότητα της ύπαρξης και επιβολής ορίων στη συμπεριφορά των μικρών μαθητών μας, που τις περισσότερες φορές μεγαλώνουν μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον με ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι και υπό την επήρεια της συνεχούς τριβής με την ενασχόλησή τους με το διαδίκτυο ανεξέλεγκτα και χωρίς κανένα φραγμό, αποτελούν πρώτιστα αποκλειστική αρμοδιότητα της οικογένειας του κάθε μαθητή και δευτερευόντως του σχολείου.

4.      Η απαξίωση μέχρι του σημείου να ασκείται λεκτική ή σωματική βία από τους μαθητές προς τους εκπαιδευτικούς, χωρίς να έχει ο εκπαιδευτικός το δικαίωμα να υψώσει έστω τον τόνο της φωνής του, αποτελεί το χειρότερο παράδειγμα για τους υπόλοιπους μαθητές που γίνονται μάρτυρες τέτοιων συμπεριφορών μέσα ή έξω από τις σχολικές τάξεις τους.

5.      Η έλλειψη κάθε είδους επιπτώσεων για την άσχημη ή παραβατική συμπεριφορά των μαθητών σε βάρος των εκπαιδευτικών – δασκάλων τους ή των συμμαθητών τους και η αχαρακτήριστα ανεκτική συμπεριφορά των υπηρεσιών του ΥΠΑΙΘ στις αστήρικτες – άδικες και τις περισσότερες φορές συκοφαντικές καταγγελίες από γονείς σε βάρος των εκπαιδευτικών των παιδιών τους συμβάλουν αρνητικά στις όποιες προσπάθειες εξομάλυνσης των έντονων προβλημάτων παραβατικής συμπεριφοράς μαθητών μέσα στα Δημόσια σχολεία.

Εν κατακλείδι η δίκη μας φωνή απελπισίας δεν έχει να κάνει ούτε με την υιοθέτηση σκληρών κατασταλτικού χαρακτήρα μέτρων σε βάρος των μαθητών μας, οι οποίοι δεν είναι υπεύθυνοι εκείνοι για τον τρόπο που μαθαίνουν να συμπεριφέρονται στους δασκάλους και τους συμμαθητές τους από τις οικογένειές τους, αλλά ούτε και με τη διεκδίκηση κάποιου σκληρού – αντιδημοκρατικού πλαισίου λειτουργίας – ρύθμισης της συμπεριφοράς των μαθητών εντός του σχολικού χώρου. 

Αυτό που μας οδηγεί να καταθέσουμε τις απόψεις μας αυτές επιζητώντας το άνοιγμα της συζήτησης σε επίπεδο κοινωνίας και αρμόδιων οργάνων των πολιτείας είναι η έντονη ανησυχία μας για το μέλλον του Δημόσιου Σχολείου και της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης από αυτό στα παιδιά του ελληνικού λαού, διότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο το Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο και Νηπιαγωγείο αντιμετωπίζει έντονα και επιτυχώς προβλήματα κοινωνικής ένταξης και συμπεριφοράς των μαθητών του παρά προβλήματα προαγωγής της γνώσης και ανεβάσματος του επιπέδου διδασκαλίας και μεθόδων που θα δώσουν όλο και περισσότερες γνώσεις στους μαθητές του. Αναρωτιόμαστε αν ο ρόλος του σχολείου και των Δασκάλων θα είναι μόνο αυτός στο μέλλον, δηλ. της αντιμετώπισης αποκλειστικά και μόνο των προβλημάτων κοινωνικής ένταξης και συμπεριφοράς των μαθητών και τι θα γίνεται με τα ζητήματα προαγωγής της γνώσης εντός των σχολείων; 

Με τις σκέψεις αυτές καλούμε την εκπαιδευτική κοινότητα (εκπαιδευτικούς, γονείς και μαθητές) και τους αρμόδιους φορείς (ΥΠΑΙΘ, εκπαιδευτικές ομοσπονδίες κ.λπ.) να προσέλθουν και να οργανώσουμε έναν ειλικρινή διάλογο για τα παραπάνω θέματα με στόχο την αντιμετώπισή – επίλυσή τους.